كودكان به دلایل مختلفی بهانه گیری میکنندکه قابل پیشگیری نیستند

چرا کودکان بهانه گیری می کنند؟
بهانه گیری های کودکان که اصولا با جیغ و گریه همراه است را می توان به توفان های تابستانی تشبیه کرد – ناگهانی و ناخوشایند. یک دقیقه شما و فرزندتان در رستوران نشسته اید و خوشحال در حال غذا خوردن هستید اما یک دقیقه بعد، ناگهان کودک ناله می کند و با تمام وجود جیغ می کشد که مثلا نی نوشابه اش خم شده است. اصولا کودکان یک تا سه سال بسیار بهانه گیر هستند.

شاید تصور کنید در حال پرورش کودکی زورگو هستید. اما امیدوار باشید که این اقتضای سن کودکان است و آنها در نتیجه ناامیدی های خود بهانه گیری می کنند. انسان های بزرگ نیز در نتیجه ناکامی های خود لجوج و بهانه گیر می شوند چه برسد به کودک دو یا سه ساله که هنوز خیلی چیزها را نمی داند.

برخی از کارشناسان این بهانه گیری های خسته کننده را به مشکلات مهارت های زبانی کودکان نسبت می دهند. کودکان در این سن معنی بیشتر کلمه هایی که می شنوند را درک می کنند اما نمی توانند آنها را درست و کامل بیان کنند. در نتیجه، وقتی کودک نمی تواند منظور خود را توضیح دهد ناامید می شود و جیغ کشیدن و بهانه گیری را آغاز می کند.

چگونه می توان بهانه گیری را کنترل کرد
* کنترل خود را از دست ندهید
بهانه گیری کودکان واقعا آزار دهنده است. علاوه بر جیغ زدن و غرغر کردن شاید کودک لگدپراکنی کند یا پاهایش را به زمین بکوبد، اشیا را به اطراف پرت کند، دیگران را کتک بزند یا حتی نفس خود را حبس کند تا کبود شود. تحمل و کنترل این رفتارها واقعا طاقت فرسا است اما والدین باید مطمئن باشند که حبس نفس تا مرحله کبودی نیز نوعی بهانه گیری و کج خلقی کودکانه است.

هنگامی که کودک در حال جیغ و داد کردن است به حرف ها و دلیل های شما گوش نمی دهد و با حالتی منفی به فریادها و تهدیدهای شما پاسخ می دهد. هرچه بیشتر سر او داد بزنید که آرام تر شود، او با صدای بلندتری جیغ می زند. در این مواقع شاید بهترین کار این است که کنار او بنشینید و چیزی نگویید. به طور کلی، بودن در کنار کودک هنگام بدرفتاری هایش روش خوبی است. کودکان خودشان هم از خشمی که دامن آنها را گرفته است می ترسند و بودن شما در کنار آنها موجب آرامششان می شود.

اگر تحمل بهانه گیری های او را ندارید چند دقیقه کوتاه بیرون بروید و وقتی کودک دست از گریه و جیغ برداشت دوباره به اتاق بازگردید. اگر شما آرامش خود را حفظ کنید او نیز سریع تر آرام می شود.

وعده یا رشوه دادن به کودک در این شرایط نتایج خوبی در پی ندارد. بنابراین فکر این چیزها را از سر بیرون کنید. تا حد امکان به بهانه گیری های بی مورد او اعتنا نکنید تا خودش خسته و ساکت شود. 

رشوه دادن به کودک پرخاشگر نتایج خوبی در پی ندارد

 
* حواستان باشد که شما بزرگ تر هستید
مهم نیست بهانه گیری های کودک شما چقدر طول می کشد، خواسته های غیرمنطقی او را پاسخ ندهید و به هیچ وجه با او بحث نکنید. به نگاه ها و تفکرات اطرافیان نیز خیلی بها ندهید. همه آنها روزی چنین تجربیاتی داشته اند. اگر در نتیجه بهانه گیری های کودک به او چیزهایی که می خواهید را بدهید در واقع به او می آموزید داد و فریاد کردن بهترین روش برای به دست آوردن خواسته هاست. این طرزفکر برای کودک شما در بزرگسالی ایجاد مشکل خواهد کرد. سعی کنید کودک به هیچ عنوان متوجه نشود که شما خودتان هم روی رفتارهایتان هنگام عصبانیت کنترل ندارید.

اگر بهانه گیری و کج خلقی کودک به مرحله ای رسید که شروع به کتک زدن دیگران، پرتاب وسایل یا جیغ های بی وقفه کرد، او را به مکانی امن همچون اتاق خواب خودش ببرید و به او بگویید چرا او را اینجا آورده اید (زیرا سارا را کتک زده ای)  و کنار او بمانید تا آرام شود.

اگر در مکان عمومی هستید و کودک کج خلقی هایش را آغاز کرد سریعا آنجا را ترک کنید تا فرزندان آرام شود.

* عشق خود را به کودک ابراز کنید
هنگامی که کودک آرام است و می توانید با او صحبت کنید، او را در آغوش بگیرید و بگویید چقدر دوستش دارید. این رفتار برای کودک آموزنده است و می تواند با آرامش بیشتر در مورد کج خلقی های خود صحبت کند.

* زمان دادن به کودک
بسته به فرزند خود، هرچند وقت یکبار از ترفند زمان دادن استفاده کنید. این راهکار را از 18 ماهگی آغاز کنید. با این ترفند شاید کودک بتواند خودش تا حدی بهانه گیری هایش را کنترل کند. زمان دادن به کودکان به ویژه زمانی که کج خلقی کودکان بالاست و دیگر روش ها پاسخگو نیستند، جواب می دهد. کودک را در مکانی ساکت و خسته کننده برای مدت زمان کوتاهی (یک دقیقه برای هر سال از عمرش) بگذارید. این مساله کمک می کند تا کودک خودش را آرام کند.

به او توضیح دهید که چه کاری می کنید: به زمان می دهم تا آرام شوی و مامان در آنجا منتظر توست. در ضمن، به او توضیح دهید که این تنبیه نیست. اگر کودک نخواست در آن مکان بماند با قدرت اما نه بداخلاقانه او را در مکان موردنظر نگه دارید. دنبال کار خود بروید. اگر جای او امن است به هیچ وجه به او نگاه یا توجه نکنید و بگذارید با خودش کنار بیاید.

* بعدا در مورد مساله پیش آمده صحبت کنید
هگامی که کودک آرام شد در مورد اتفاق های پیش آمده با او صحبت کنید. صحبت کردن در مورد بهانه گیری ها کودک بسیار ساده است. شما متوجه خواهید شد مشکل کودک شما چیست. کمک کنید تا بتواند احساسات خود را در غالب کلمات بیان کند. به طور مثال، به او بگویید: «تو خیلی عصبانی بودی چون غذا آن چیزی نبود که می خواستی.» به او اجازه دهید متوجه شود صحبت کردن در مورد ناراحتی ها نتیجه بهتری دارد. با خنده بگویید: «ببخشید من تو رو درک نکردم. الان که جیغ نمی کشی متوجه شده ام چه می خواستی.

بهانه گیری معمولاً در بین خردسالانی که نمیتوانند به خوبی صحبت كنند رایج است

 * مراقب نشانه های اضطراب زیاد باشید
شاید بهانه گیری های روزانه برای کودکان امری طبیعی باشد اما باید مراقب مشکلات احتمالی هم باشید. هر گونه تنش و استرسی که در خانه وجود دارد می تواند در بیشتر شدن کج خلقی و بهانه گیری های کودک تاثیر بگذارد.

اگر کودک به طور مدام بهانه گیر است و به خود یا دیگران آسیب می رساند حتما از یک متخصص کمک بگیرید. پزشک یا مشاور کودک می تواند شما را با هر گونه تغییر رفتاری در کودک آشنا کند و این جلسات به شما یاد می دهند چگونه رفتارهای آینده کودک را پیش بینی و رفتار کنید.

* از موقعیت هایی که برای کودک ناخوشایند است دوری کنید
مراقب باشید خیلی در موقعیت هایی که باعث ناراحتی کودک می شود، قرار نگیرید. به طور مثال، اگر او هنگام گرسنگی عصبانی می شود و شروع به بهانه گیری می کند حتما میان وعده های کوچکی در کیف خود داشته باشید. اگر هنگام غروب بهانه گیر و عصبی می شود، سعی کنید خریدهای خود را ابتدای روز انجام دهید.

اگر با تغییر فعالیت ها مشکل دارد حتما پیش از هر تغییری به او مساله را گوشزد کنید. به طور مثال، اگر قصد دارید تا نیم ساعت دیگر زمین بازی را به مقصد خانه ترک کنید حتما این مساله را با در میان بگذارید. اجازه دهید از این تصمیم آگاه شود.

اگر متوجه شدید الان است که بهانه گیری های کودک آغاز شود، بلافاصله حواس او را پرت کنید: اسباب بازی به او بدهید، مکانش را عوض کنید، شکلک های خنده دار در بیاورید یا توجه او را به پرنده در حال پرواز جلب کنید.

کودک در این سنین مستقل بودن را می آموزد بنابراین تا حد امکان به او حق انتخاب بدهید. البته نه اینکه از او بپرسید می خواهد همه وقت خود را چگونه سپری کند. بگویید: «هویج یا ذرت می خواهی؟» به جای اینکه بگویید: «ذرت هایت را بخور!» به او احساس کنترل داشتن بر اوضاع را منتقل کنید.

توجه کنید که چقدر از کلمه «نه» استفاده می کنید. اگر زیاد از آن استفاده می کنید در واقع شرایط را برای خود و کودکتان پر اضطراب و سخت می کنید. سعی کنید این مساله را کنترل کنید.
 

منبع:bartarinha.ir

لوزه سوم در بالای لوزه ها و پشت بینی قرار گرفته است

لوزه سوم کجاست؟
لوزه سوم یکی از قسمت‏ های سیستم لنفاوی بدن است که جزو سیستم دفاعی محسوب می‏ شود و محل قرارگیری آن در ناحیه پشت بینی است؛ جایی که آن را به عنوان حلق بینی نامگذاری می‏ کنیم و در معاینه معمولی قابل رویت نیست.

 بزرگی لوزه‏ ها بیماری است؟
لوزه ‏ها می‏ توانند بزرگ شوند. این بزرگی لوزه‏ ها به قدری شایع است و در بچه‏ ها زیاد دیده می ‏شود که صرف بزرگی آنها را یک بیماری نمی‏دانیم، بخصوص در کودکان سه ‌تا‌ شش سال به وفور لوزه سوم بزرگ می‏ شود.

چرا کار به تنفس دهانی می‏ کشد؟
اما والدینی که مدام شاهد این هستند که کودکشان حتی شب‌ها هنگام خواب از دهان نفس می‏ کشد، خوب است بدانند به هر حال رشد غیرطبیعی لوزه سوم سوراخ ‏های پشت بینی را تنگ کرده و موجب تنفس دهانی خواهد شد.

 این مهم‌ترین علامت بزرگی غیر‏طبیعی لوزه سوم است. به طوری که وقتی تنفس مشکل پیدا کرد، ممکن است صدادار شود و خرخر در خواب نیز اضافه شود.

 گاهی این خرخر، والدین را بیشتر نگران می‏ کند در صورتی که حتی اگر خرخر هم وجود نداشته باشد، همین که تنفس از راه دهان صورت می‏ گیرد، یک مورد غیر‏طبیعی است.

قیافه‏ های لوزه سومی
نکته مهم دیگر در کودکان با لوزه سوم بزرگ، این است که صدایشان اغلب تودماغی می‏ شود. تغییرات دیگری هم در این افراد ایجاد می‏ شود به طوری که در دراز‏مدت قیافه این کودکان جوری تغییر می‏ کند که در اصطلاح پزشکی به آنها قیافه لوزه‏ سومی یا آدنوئید ‌فیس می‏ گویند. دهان این کودکان نیز همیشه باز است.

لب‏ های بالایشان به طرف بالا برگشته و موجب نمایان‌شدن دندان‏ های جلویی‏شان می‏ شود. روی چشم‏هایشان هم گاهی اوقات کبود است. 

 کودکان مبتلا به لوزه سوم بزرگ، از طریق دهان نفس می کشند

 
 لوزه سوم به جنگ همه ارگان‏ها می‏ رود
علاوه بر مشکل تنفسی، لوزه سوم روی سایر قسمت‏های بدن و ارگان‏ها هم تاثیر می‏گذارد. یکی از آنها، ارگان‏های مجاور با لوزه سوم است.

 در این کودکان، غدد لنفاوی گردن در ناحیه زاویه فک بزرگ می‏شود که این حالت در پاسخ به التهاب و عفونت‏های طولانی لوزه‏هاست.

مشکل دیگر، بیماری‏های بینی و سینوس‏های اطراف آن است. بینی این کودکان مدام ترشحات چرکی دارد. به طوری که خیلی اوقات والدین مجبورند مدام به آنها آنتی‏بیوتیک بدهند.
 
مشکل دیگر اختلالات رشد فک و صورت این کودکان است، بخصوص فک بالا. در این کودکان فک به صورت طبیعی رشد نمی‏کند. به طوری که مشکل فک بالا به صورت عمیق‌شدن کام بروز می‏ کند.

فک بالای این کودکان به صورتی است که رشد طولی آن صورت کودکان را دراز و کشیده می ‏کند.

همچنین این کودکان اختلال جفت‌شدن دندان‏ها را دارند و لثه آنها نیز مشکل پیدا می‏ کند.
 
لوزه سومی‏ ها بیش ‏فعال و از غذا متنفرند
فراموش نشود کودکان مبتلا به تدریج اشتهای خود‌ را از دست خواهند داد. چون کودک به علت تنفس از راه دهان، نمی‏تواند همزمان هم تنفس کند و هم غذا بخورد برای همین کم‌اشتها شده و به دنبال آن کاهش رشد جسمی پیدا می‏ کند.

 همچنین سیستم ایمنی بدن این کودکان چون ضعیف‏تر می‏شود، نسبت به عفونت‏ها حساس‏تر خواهد شد.
 
نکته دیگر اثرات لوزه سوم بر هوش و رشد ذهنی کودکان است. فعالیت ذهنی این کودکان با کاهش اکسیژن هنگام خواب و عفونت‏های مکرر کم می‏شود، به طوری که آنها معمولا در انجام تکالیف مدرسه و در درسشان عقب‏تر هستند و گاهی مبتلا به بیش ‏فعالی و عدم تمرکز نیز می‏ شوند.
 
علاوه بر همه اینها مساله دیگر، اختلال خواب است. این کودکان خوابشان منقطع است. چون هنگام خوابیدن مشکل تنفسی دارند و مجبور می‏شوند شرایط خود را در خواب مدام تغییر دهند.

 این مساله در کودکان کوچک‏تر عاملی است که آنها را مستعد شب‏ادراری هم می‏کند. در موارد خیلی شدید حتی این مشکل روی سیستم قلبی عروقی آنها هم می‏ تواند تاثیر بگذارد.   

کودکانی که لوزه سوم آنها بزرگ شده است به تدریج اشتهای خود‌ را از دست می دهند

 
پیشگیری بهتر از درمان
حالا می‏ بینیم لوزه سوم که ساده و پیش‌پاافتاده به نظر می‏رسد، در صورت بیماری چقدر می‏ تواند عواقب داشته باشد. برای همین است که متخصصان همیشه پیشگیری را در این اختلال مقدم بر درمان می‏دانند. چون به طور مثال در کودکی که دچار اختلال رشد فک و صورت شده و دندان‏هایش جفت نمی‏ شود، با بزرگ‌شدن کودک با این که لوزه سوم از بین می‏رود، ولی آثاری که در رشد فک و صورت است، به شکل دائمی با او می‏ ماند.

در کودکانی که علائم خیلی شدید است و مشکلات خیلی جدی در تنفس دارند، در صورتی که لوزه سوم هم از نظر درجه‏بندی اندازه بزرگی داشته باشد، درمان‏های جراحی برای خارج کردن لوزه سوم لازم است

لوزه سوم را چطور تشخیص دهیم؟
تشخیص این اختلال خیلی مهم است، چون متاسفانه بزرگی لوزه سوم در بعضی موارد با سایر بیماری‏ ها اشتباه گرفته می‏شود.

 علائم بزرگی لوزه سوم گرفتگی بینی و ترشحات آن است. کودکی هم که دچار عفونت‏های سینوسی مزمن است، مهم‌ترین علامتش گرفتگی و ترشح بینی است. این علائم در کودکی هم که دچار آلرژی مزمن است، دیده می‏شود. بنابراین ما نیاز داریم که برای افتراق این علائم اقدامات تشخیصی انجام دهیم.

 اولین قدم معاینه ساده است که شامل معاینه بینی و حلق و گوش می‏ شود. بعد از آن برای این که دقیقا ارزیابی را کامل کنیم، معاینه دقیق‏تر به کمک آندوسکوپ از راه بینی است.

 به این ترتیب تمام مشکلاتی را که شامل سینوزیت، آلرژی، پولیپ، لوزه سوم و بزرگی شاخک‏ های بینی است می‏توانیم افتراق و تشخیص دهیم.

درمان بزرگی لوزه سوم
در صورتی که تشخیص ما بر این بود که مشکل از لوزه سوم است، در وهله اول بزرگی لوزه سوم را بر حسب میزان بزرگی و بر حسب شدت علائم درجه‏ بندی می‏ کنیم. اگر در کودک علائم تازه شروع شده باشد و مدت زیادی از آن نگذشته باشد، با درمان‏های دارویی شروع می‏ کنیم تا از رشد بیشتر لوزه سوم جلوگیری کنیم.

 در کودکانی که علائم خیلی شدید است و مشکلات خیلی جدی در تنفس دارند، در صورتی که لوزه سوم هم از نظر درجه‏بندی اندازه بزرگی داشته باشد، درمان‏های جراحی برای خارج کردن لوزه سوم لازم است.
 
درمان بدون تیغ جراحی
البته گروهی از بچه‏ ها هستند که ممکن است آنها را با یک روش جدید که نه دارویی است و نه جراحی، بتوانیم درمان کنیم.

در این کودکان ممکن است بتوانیم حجم لوزه سوم را بدون بیهوشی با روش‏هایی مثل استفاده از امواج رادیوفرکانس کم کنیم.

این کار مزایایی دارد که مثل عمل جراحی خونریزی ندارد، احتیاجی به بیهوشی هم ندارد.

علاوه بر این که بافت‏های طبیعی هم مشکلی برایشان ایجاد نخواهد شد و استرس کودک هم در مورد جراحی و اتاق عمل از بین خواهد رفت.

به این ترتیب تعداد عمل‏های جراحی در مورد لوزه سوم را می‌توانیم به حداقل ممکن برسانیم.

منبع: جام جم